ساختمان هوشمند

تعاریف مختلفی برای ساختمان هوشمند مورد بحث قرار گرفته است. ساختمان هوشمند به سازمان کمک می‌کند تا اهداف خود را با تسهیل مدیریت منابع، افزایش اثربخشی و کارآیی سازمان‌ها به انجام رساند. ساختمان هوشمند می‌تواند تغییرات اجتماعی و تکنولوژیکی را اعمال کند که با نیازهای انسانی سازگار باشند و آنها را بر آورده کنند. بر اساس تعریف ساختمان هوشمند که ساختمانی بنا شده بر بستر اینترنت اشیا و تجهیزات هوشمند است، مسئله اصلی بر پایه تعامل سیستم‌‌ها در ساختمان هوشمند است که همگی از طریق اینترنت به هم متصل هستند، تا به‌راحتی ارتباط میان آنها مدیریت و کنترل شود. هوشمندسازی ساختمان و استفاده از تکنولوژی آسایش و راحتی را برای ساکنان در پی خواهد داشت.

تعامل سیستم‌ها در ساختمان هوشمند

ساختمان هوشمند به‌طور فزاینده‌ای به‌عنوان محیطی پاسخگو، موثر و حمایتی مطرح می‌شود که در آن سازمان می‌تواند اهداف مدیریتی خود را برآورده سازد. اصطلاح خانه هوشمند برای اولین بار در ایالات متحده در اوایل دهه ۸۰ مورد استفاده قرار گرفت. در هوشمندسازی ساختمان، سیستم‌های مختلف را برای مدیریت منابع به منظور بهینه‌سازی عملکرد فنی، سرمایه‌گذاری و صرفه‌جویی در هزینه‌های عملیاتی ادغام می‌کنند. ساختمان هوشمند یک معماری پویا و پاسخگو است که تعامل سیستم‌ها در ساختمان هوشمند را به‌صورت مستمر و مقرون به صرفه بین پنج عنصر اصلی آن فراهم می‌کند:

• اماکن (ساختار و امکانات)
• فرآیندها (اتوماسیون، کنترل و سیستم)
• افراد (خدمات، کاربران)
• مدیریت (نگهداری، عملکرد)
• ارتباط بین آنها

اهمیت سنسورهای هوشمند

نرخ تغییر تکنولوژی امروزه سریع‌تر از هر زمان دیگر در تاریخ بوده و فناوری در مراحل مختلف تمدن منجر به پیشرفت‌های بزرگی شده است. در حالی که سیستم‌های ارتباطی پیشرفته رایج هستند، پیشرفت تکنولوژی نه تنها در زندگی کاری ما، بلکه در منازل شخصی ما نیز وارد شده است. یک ساختمان هوشمند شامل اطلاعاتی است که توسط مشتریان، مشاوران طراحی، پیمانکاران و مدیران تاسیسات در مراحل مفهوم، ساخت و بهره‌برداری پروژه مورد استفاده قرار می‌گیرد. با استفاده از اینترنت اشیا، تکنولوژی سنسورها و تعامل سیستم‌ها در ساختمان هوشمند می‌توان بهره‌وری انرژی را افزایش داده و عملکرد سیستم‌ها را بهبود بخشید. برای کنترل و بهینه‌سازی مصرف انرژی سنسورهایی را در جاهای مختلف ساختمان قرار می‌دهند. سیستم‌های کنترل نیاز به جایی برای قرار دادن اطلاعات دارند و یک برنامه‌نویس می‌تواند با شناسایی و طراحی موقعیت مناسب، جایی را برای قرار دادن سنسورها تعیین کند.

سیستم‌های کنترل هوشمند

در تعامل سیستم‌ها در ساختمان هوشمند، چهار حوزه اصلی که سیستم‌های کنترل به عنوان هدف در نظر دارند، شامل توابعی هستند که به‌صورت دستی یا اتوماتیک دسته‌بندی می شوند. کنترل خودکار واکنشی شامل بازخورد متناسب و یکپارچه کنترل است که در پی یک رویداد اتفاق می‌افتد؛ کنترل پیش‌فرض اتوماتیک شامل وقفه‌هایی برای آماده‌سازی سیستم، برای عملیات پیش رو است؛ کنترل پیشگیرانه دستی می‌تواند شامل باز کردن  پرده‌ها برای استفاده از نور خورشید در روز با ارسال دستور از طریق برنامه کنترل باشد و کنترل دستی شامل سوئیچ‌های لامپ، پنجره‌های کرکره‌ای و… است. سیستم‌های حسگر پیشرفته، مردم را قادر می‌سازد که مصرف انرژی ساختمان‌ها را به‌طور موثر مدیریت کنند. ساختمان هوشمند متمرکز میتواند از تکنولوژی پیشرفته استفاده کند و بر میزان بهره‌وری و هزینه‌ها تاثیر بگذارد.